Cronica fratrum Sancti Dominici in Camporegio de Senis,
Siena, Bibl. comunale B.VII.4

1600

352. Frater Vincentius Pinus de Senis. Vir maximę probitatis ac religionis ac competentis litteraturę. Qui ob suam egregiam morum venustatem, plurimum ętatis suę in educandis novitiis consumpsit tam Bononię quam Boschi aliisque conventibus Lombardię provincię, adeo ut multi hodie illus provincię proceres istius patris reperiantur alumni. Hic cum esset huius conventus filius originalis, in conventu argentensi prope Neapolim fuit in filium adoptatus; ubi etiam pręfuit. Deinde de mandato ill.mi cardinalis alexandrini, in conventu boschensi |54r| accitus inter filios fuit connumeratus, ubi fere semper novitiorum incubuit ęducationi. Hic etiam pręfuit in conventu nostro anno sequenti post expletum bellum, ipsumque dilaniatum ac fere prostratum mira cum prudentia erexit atque reparavit. Fuit cantor eximius, concionator pręclarus atque gratiosus placidus humilis modestus ac quietus, ac divini cultus maximus zelator. Fuit insuper egregia voce pręditus adeo ut cantans in choro dum esset iunior, mirabiliter delectaret. Hic denique post satis longum ętatis suę fluxum, post multa egregie peracta munera, senio fere confectus obiit quasi nonagenarius in conventu boschensi die 22^a februarii anno Domini 1600, ibique sepultus fuit. Hic autem sibi rev.dus prior frater Hieronimus de Senis iusta fieri curavit die 6^a martii eiudem anni. Requiescat in pace.

■ Boschi =  Bosco Marengo (pr. Alessandria), convento dal 1566. Cf. Indices generales, AFP 51 (1981) 85a. AFP 41 (1971) 344-46, e cartina topografica pg 328bis.

■ argentensi =? Argenta (pr. Ferrara), tra Ferrara e Ravenna; cf. AFP 41 (1971) 333-34. Ma il cronista dice prope Neapolim!

■ Hieronimus del Vecchio de Senis: infra n° 366, f. 57r, † 1616.

■ iusta: "debite onoranze funebri", nel latino classicheggiante.

353. Die trigesima iulii sepultus fuit frater Marcellus, novitius professus, qui ortus est in quodam oppido marittimę orę quod dicitur Saxum, vulgo autem dicitur il Sasso di Maremma. Hic patrem habuit Paulum Nuccinum, filium Ioannis Nuccini de Saxo; matrem vero habuit Hyppolitam Floridam Sanquiricensem, sororem rev.di ac doctissimi viri domini Marcelli Floridi Sanquiricensis, cuius opere ac suasu predictus Marcellus, antea dictus Octavius, nostram ingressus fuerat religionem. Qui cum esset in primęvo iuventę flore, annum agens vigesimum primum, pestifera febre percussus cessit humanis rebus, mense et die ut supra, anno Domini 1600. Recepit autem omnia ecclesiastica sacramenta et satis piam mortem invenit. Requiescat in pace.

354. Peregrinus, ex oppido Villę Basilicę comitatus lucensis, cum esset de proximo nostro habitu induendus et iam rev.dus pater lector frater Archangelus de Dominicis eiusdem oppidi obtinuisset licentiam a superioribus illum induendi, quem sibi comitem elegerat in peragendis negotiis et tractandis litibus bonorum castri Batiniani in ora marittima, devolve?? |54v| ad rev.dum patrem magistrum fratrem Ioannem Dominicum et patrem fratrem Albertum Montagniolium eius fratrem, tanquam proc(uratorem?) conventus Sancti Dominici de Theate. Hic ergo pestifero languore correptus, die 27^a mensis augusti, receptis omnibus sacramentis ecclesię, sicque cum morte futurę vitę atque habitus nostrę religionis lucrum fecit; nam in extremis positus, ipsum petiit et obtinuit, vocatusque fuit frater Barthalomeus. Requiescat in pace.

355. Frater Dominicus Pignarius, lusitanus ex provincia Tholosana. Cum rediret ex Urbe ęgrotus tandem occubuit lethali morbo percussus die 19^a septembris. Sicque natus in Hyspania, vixit in Gallia et mortuus est in Italia. Recepit ecclesiastica sacramenta pręter eucharistiam, quam sumere nequit eo quod non sibi ob frenesim constabat et deglutire non potebat. Requiescat in pace. Anno 1600.

■ lusitanus = portoghese.

■ frenesim: cf. Uguccione da Pisa [† 1210], Derivationes II, 494, F92 §1-2.

1602

356. Frater Ambrosius Boccuccius, ortus in oppido Iuncarici quod est in ora marittima, filius conventus Sancti Severi de Neapoli provincię Aprutinę que dicitur Divę Caterinę. Hic cum ad visendos suos Senas adventasset, dum in quadragesima concionabatur in gratia suorum in dicto oppido Iuncarici, peracto dimidio cursu suorum laborum, feria 6^a post tertiam horam crepuit illi medio pectore vena; sicque paulatim semper expuens sanguinem, ipsumque sepe in magna copia evomens, obiit tandem die sexto iunii anni 1602, receptis tantum pęnitentię atque extremę unctionis sacramentis. Nam ob fluxum continuum pervomintans, non potuit poscenti dari(?) maximum eucharistię sacramentum. Sicque sepultus fuit in solemni die Corporis Christi, egregius iste iuvenis mirę expectationis, ingens sui desiderium relinquens fratribus suę provincię atque omnibus qui ipsum noverant, annum agens 27. Nam evaserat in lectorem eximium, et cathedram theologię in comitiis provincialibus suę provincię optime tutatus fuerat, nec erat alius qui ipsum in expectatione superaret ex suis |55r| coetaneis comprovincialibus. Pulsabat organa, cantabat lepide, et omnium fere erat virtutum spendore decoratus; mitto mores ingenuos, summum religionis specimen prę se ferentes. Quare eodem morbi genere cum prisco sancto patre nostro Ambrosio a Domino evocatus, ipsi nunc in cęlis iungi pie satis credendus est.

357. Reverendus pater frater Ioannes Angelus de Lorenzonis, ex oppido quod dicitur Groppoli, ditionis marchionum de Malespinis. Pater magnę probitatis et sufficientis litteraturę, omnibus gratus, amabilis et regularis observantię zelator. In confessionum audientia et chori frquentia maxime assiduus. Qui et in hoc conventu nostro et in conventu florianensi honorifice pręfuit. Lethali morbo correptus, seppelitur tandem in sepulcro patrum die 20 maii 1603, receptis antea ecclesię sacramentis.

 358. Pater frater Barthalomeus Clarius ab oppido Podii Sanctę Cecilię. Qui fuit strenuus et assiduus in rebus bonisque conventus curandis, quandoquidem diu questuram laudabiliter gessit. Pluries supprior fuit in hoc conventu et procurator ad lites indefessus usque ad mortem perduravit adeo ut eius opera multa conventui bona obtigerint. Hic tandem post lognam satis ęgritudinem occubuit, et sepultus est omnibus ecclesię sacramentis devote receptis in sepulcro patrum die 24^a ianuarii 1605.

|55v|

Anno 1607

359. Pater frater Peregrinus de Donninis Senensis. Qui fuit valde bonus sacerdos, chori studiosus et in confessionum audientia assiduus, et ob id secularibus maxime mulieribus gratus. Conversatione placidus atque iocundus, humanitate lęnis et suo conventui admodum affectus. Quęsturam Senis exercuit, fuitque bis supprior hic et alibi pluries tempore vicarię romanę. Tandem obiit annum agens 56 circiter die 25 octobris 1607 sepultusque est die 26^a, magnum de se cunctis relinquens desiderium. Requiescat in pace.

360. Pater frater Sanctes Bartalinus de Monte Rotundo. Lector ac prędicator generalis, qui et hic Senis, Romę et Papię et alibi per quadragesimam concionatus fuerat. Post diutinam infirmitatem patienter tolleratam, hydropisi tandem occubuit die decima octobris anno 1608 et sepultus est die sequenti cum patribus suis. Requiescat in pace, amen.

■ hydropisi: cf. Uguccione da Pisa [† 1210], Derivationes II, 602 § 7.