| ⌂ |
Chronica conventus Sancti Marci de Florentia OP ■ Firenze, Bibl. Laurenziana, S. Marco 370 ■ |
||
|
|
|
||
| ⌂ |
Chronica conventus Sancti Marci de Florentia OP ■ Firenze, Bibl. Laurenziana, S. Marco 370 ■ |
||
|
|
|
||
Tempore
prioratus
[1491-96]
fratris Hieronymi
Savonarolae Ferrariensis
infrascripti ex hac luce subtracti sunt:
74. Frater Honofrius Andreę de Romulis de Florentia, huius conventus nativus, ubi in manibus beati Antonini professus fuerat dum vir ille huius conventus prior existeret. Plenus dierum et bonorum operum obiit in hoc conventu die xiiija octobris 1491, hora noctis va vel vja. Hic huius conventus extitit prior et vicarius generalis conventuum reformatorum in Ethrusca et Romana provincia. Laboravit plurimum pro animarum salute tum in predicationis et confessionibus audiendis tum in exhortationibus et consiliis. Vir fuit abstinentię plurimę et summe religionis, mirae mansuetudinis et patientiae, charitate eximia preditus, divinique cultus extitit zelantissimus. Denique is fuit qui modo exactorum operum condigna vicissitudine sit adeptus. Cuius anima in pace fidelium requiescat, amen.
75. Frater Angelus ser Chrsysi de Florentia, nativus huius conventus, anno aetatis suae xxvto, corporea mole solutus, spirituum supernorum consors effectus est die 7a martii 1491, in meridie hora videlicte xviija vel xviiija. Qui cum anno ipso sacerdotio initiatus fuisset, tanta cum devotione missarum solemnia celebrabat ut durissimum quimque ad lacrymas invitaret. Aspectu erat angelicus et ab omni carus inquinamento erat penitus alinus. Tanta simplicitate, rectitudine, comitate, patientia erat ornatus ut eum fratres et saeculares velut numem quoddam suspicerent. Suae professionis precipuus observator, precellenti discretione, presertim erga proximos utebatur. Ingenio clarissimo et versatili preditus, supra multos coetaneos iam perfecerat ut ex illius integerrima vita et disciplina nonnisi maxima spes foret future in religione utilitatis. Consolabatur fratres de suo obitu contristatos, et velut aeternę faelicitatis particeps iam effectus, hilaris admodum vitalia iam occupantem mortem deratuebatur(?). |150v| Denique ser Chrsysum genitorem dulciter alloquutus et circumstantes fratres solatus, signo crucis se muniens et spiritum in manus Dei commendans, faelix requievit in pace.
76. Frater Aloysius Francisci Riccialbini de Florentia, conversus, huius conventus nativus, in quo plures annos vestiarii munus sollicitudine et charitate precipua administravit. Ex diuturno gravissimoque viscerum dolore patientissime tollerato, vita defunctus est in hoc conventu die < . . > martii 1491.
77. Frater Hieronymys Lucę Marruffus de Florentia, nativus < . . . > post plurimos praelationum, predicationum, confessionum et alios religionis labores exactos, summa hominum (et - ut creditur - Dei) acceptione, plenus dierum, precipua devotione receptis sacramentis ecclesiasticis defunctus est nocte media quae diem februarii secundam antecessit 1492.
78. Frater Honophrius Iohannis de Ulmo ad Castellum, conversus. Iuvenis mirae mansuetudinis, puritatis et innocentię, et qui numquam iratus visus fuerit. Admirandę fortitudinis et constantię in dira aegritudine qua multum temporis laboravit, suavissimum cunctis imitabilem exempli odorem reliquit. Loquens et alios interrogans de regno Dei, de angelis, de divinis, semper hilaris coram fratribus et orantibus spiritum reddidit Creatori, sacramentis rite perceptis vexilloque salutiferę crucis pluries summo affectu deosculato, xa septembris 1493, hora 3a noctis.
79. Frater Nicolaus Saonensis, nativus casalensis conventus, ex balneis ad nos declinans, graviter infirmatus, dies plurimos adversa valitudine laborans; in qua non ut hospes sed ut unus e fratribus nostris summa cum diligentia et charitate curatus, tandem precipua devotione defunctus est 16 septembris 1493, hora xxja.
80. Frater Alexander Philippi Rinuccinius, civis antea nobilissimus florentinus, huius conventus nativus. Sacerdos senex et pater per omnia venerabilis, vir tam sanctitate vitae quam moribus, opinione et doctrina clarus, presentis vitę lugendę cursu faeliciter peracto, die viija febrarii 1493 immaculatam Deo animam reddidit. Hic namque vir totus et ab omni parte sanctus, piissime credi potest. Qui secundum carnem, parentes habuit genere, divitiis et probitate morum insignes; post quorum obitum, aetate quidem iunior sed ingenio pręditus excellenti, et latinis ornatus litteris, pro more patrio mercaturae operam dabat. Inde ad annos aliquot mundum et mundana conculcans, pauper pauperem Christum in hac paupertatis professione sequutus est. In qua brevi tempore ita profecit ut numquam quicquam visus fuerit pretermi<si>sse quae in regula et constitutionibus continentur. Quae, sicut singula tenacissime in memoria retinebat, ita operibus adimplebat; quinimo supererogabat plurimum, ad carnes cilicíum contegens, et ieiunia et correptiones plurimas ferventer amplexans. Circuibat per totum fere anni circulum villas et castra, disseminans verbum Dei et rudes in fidei sacramentis de sua professione instruens.
Denique pro salute animarum et obedientiis obeundis, sui oblitus, nulli umquam pepercit labori. Indigentibus elemosynas plurimas procurabat; maestorum et tribulantium dulcis protector et consolator extitit. In primis autem Dei |151r| cultum cautione et sollicitudine plurima exercebat, ita ut officium usque ad mortem, missarum autem solemnia - ad duos ante obitum dies - semper devotissime celebraverit. Praefuit huic conventui prior continuo biennio, probitate et summa cum laude. Denique, Deo et hominibus gratus, pretiosam in mortem solutus est. Cuius anima Deo fruens, protegat et suis apud Deum precibus servet conventum suum et omnes habitantes in eo. Amen.
81. Frater Thomas Antonii Roberti Ubaldinus de Florentia, gemina charitate germanus venerabilis patris nostri fratris Roberti, anno aetatis suae xviij°, adulescens exactissimae puritatis et rectitudinis, de cuius innocentia latum est testimonium nimis credibile ab eo patre qui eum generaliter confitentem audierat, nullum umquam lętalis criminis admisisse piaculum, et ut puer quinque annorum virginali candore integrum, nilque prorsus de carnalibus cognoscentem. Cuius vitę integritate maximo extitit argumento, quietissimus illius et dulcis obitus qui, ipso gaudente, Deo, Dei genitrici Marię, divo patriarchę Dominico, angeloque ad sui ipsius custodiam deputato, spiritum commendante, sacramentis devotissime sumptis, carne solutus immaculatum spiritum supernorum civium agminibus copulavit 21 martii 1493, hora 4; maximam utique Dei misericordiam assequutus, utpote qui festinato a multiplici inimicorum laqueo erutus est. Cuius anima requiescat in pace.
Frater Raphael Stagii de Carmignano de Florentia, huius conventus nativus, ordine subdiaconus. Iuvenis magnae simplicitatis, puritatis et rectitudinis coram Deo suo, X martii 1494, post longam aegritudinem patientissime toleratam, spiritum tradidit. Hic fratribus cunctis dilectus qualis fuerit digne exprimi nequit, sed hoc dixisse satis ac supersit: quod virgo ab omnibus habebatur, quod omnis eius vita et mores castissimi portendebant. Qui vere fructus bonorum arborum fuit, quoniam parentes eius honestissimę semper vitę et optimę famę in hac urbe habiti sunt ab omnibus. De eo genetrix perhibuit testimonium: numquam puerum ad aliquod mendacium vel minimum vel officiosum, vel pro maximo removendo scandalo, potuerit induxisse. Fuit in religione summi exempli et admodum taciturnus; numquam otiosis sermonibus visus est interesse. Atque ideo ut beneplacens Deo atque acceptus, e conspectu futurę malitię sublatus est. Sepultus primus in cimiterio novo.83. Frater Iacobus Zenobii de Florentia, in hoc conventu adhuc novitius pestifera febre correptus, diu adversa valitudine laboravit. In qua precipuam animi fortitudinem et patientiam demonstravit, ut qui consolandus in tot anxietatibus foret, ipse laetissimus alios de se maerentes consolaretur. Demum bono et devoto fine reddidit spiritum xiiija maii 1495.
84. Frater Angelus Iohannis de Colle Vegheto, conventus huius nativus, conversus, et in quo munus conquinarium plures annos alacriter et constantissimus obiit. Dissenterie gravissima diu laborans, summa cum constantia ad obitum usque, Dominum in adversa valitudine visitantem excepit. Denique post vitam angelicam in terris exactam, eorum in cęlis consortio meruit sociari xxja novembris 1495.
85. Frater Zenobius Andreę Marruffus Florentinus, nativus fesulani conventus, in hoc conventu laudabiliter obiit 24 maii 1496.
|151v|
Tempore tertii prioratus [1496-98] fratris Francisci Salviati Florentini:
86. Frater Petrus Barptholomei de Taziis de Florentia, huius conventus nativus, ordine subdiaconus, anno aetatis suae xxvto circiter, ex adversa admodum valetudine vitam excessit. Iuvenis erat moribus ornatissimus et eximię erga aegrotantes charitatis, mansuetudinis et mirae puritatis, mitis atque humilis corde. Qui ex acutissimo aegritudinis estu, ad tempus mente excedens, cum diabolo colluctabatur, modo peccatores ad penitentiam et infideles ad fidem vocans. Quis fuerit dum mentis compos existeret, declaravit eiusmodi mentis alienatio. Tandem ad se rediens et sacramentorum particeps de more effectus, spiritum reddidit Creatori in festo Corporis Christi 1496, post exactas vesperas, hora inter xxam et xxiam.
87. Frater Cosmas Petri Dominici Boninsegnius, huius conventus nativus, ordine sacerdos, anno aetatis suae xxxiiitio, ex trienni phthiseos valetudine tabefactus. Tandem summa fidei confessione et spe, quam de regno cęlorum pretioso domini Iesu sanguine abtinendo efficaciter ex imo corde videbatur exprimere, vita defunctus est xvja mensis iunii 1496, anno x° ab ingressu religionis.
88. Frater Andreas Iohannis de Luca, huius conventus nativus. In saeculo plebanus, et sanctimonialium Sancti Petri Maioris de Florentia prior, die xxviiij iunii 1496 beato fine quievit. Qui finis vere beatus censendus, cuius initium et medium bonum precessit. Fuit enim pater bonae semper opinionis et admirabilis charitatis, ita ut nec senili aetati parceret in divinis die ac nocte officiis; et in audiendis magister - praesertim mulierum - confessionibus. Quique saeculares peste laborantes et visit et sacramenta illis ecclesiastica ministravit, et in cunctis probe et laudabiliter se continuo gessit.
89. Frater Sanctes Iohannis Pauli Oricellarius de Florentia, iam sexagenarius, qui prope biennium ingressus erat religionem, die martis xxviii maii 1497, hora circiter 4a noctis, defunctus est, perceptis debitis sacramentis coram fratribus pie ac devote congregatis in quarta camera infirmarię. Hic vir patricius tam in saeculo quam in conventu nostro religiosissime vixit. Nam, uxore eius defuncta, superstitibus filio uno et filiabus 4or, ipso agente octavum et xxm annum, cęlibem vitam deinceps, videlicet circa annos duos et xxxta duxit, atque omnem virentis aetatis ardorem - exercitatione continua corporis sobrietateque ac rigore et sanctimonia - adeo superavit ut nullis inferior religiosis haberetur; quorum ex omni ordine, consuetudine semper delectatus est, illorumque negotia et pupillorum et viduarum et pauperum patrocinia - quae partes eius erant primae - assidue gessit, propriae commoditatis oblitus, ita ut communis omnium parens existimaretur.
Quottidie antelucanos evigilans, sacris primum vacabat; atque reliquum temporis partim divinis officiis, partim piis causis - nam ex questoribus Sancii Martini super cura pauperum erat - modicum vero curae familiari impartiebatur, nec ocii quicquam illi relinquebatur nec laboribus frangebatur. |152r| Honorum vero et dignitatum ita contemptor erat ut pro familiae et personę ipsius merito saepe oblata officia et primos magistratus enixe recusaverit ne a suscepto proposito pię procurationis declinaret. Sic vir sanctus, et nomen et exitum convenientem exactę vitęin religione habere meruit.
■ A.F. Verde - E. Giaconi, Epistolario di fra Santi Rucellai, MD 34 (2003), p. XVIII.
90. Frater Thomas Francisci
de Businis, civis antea florentinus, qui annum agens xxxiij a re publica et magistratibus bono exemplo ad religionem venit. Anno demum aetatis quinquagesimo in hoc conventu animam Deo reddidit, sacramentis omnibus rite exhibitis, die xvja iunii 1497, feria vja, hora < . . > dictis iam vesperis, non sine desiderio sui ac maerore fratrum omnium. Fuit enim vir in gerendis negociis prudens, iniunctaque sibi munera sedulo implebat. Praedicator erat satis commodus.91. Frater Nicolaus Cambii de Bonvannis, civis florentinus, unigenitus parentibus suis. Annum agens xixm novitius summae integritatis et puritatis, sexto ac xxxmo ante professionis tempus die, idest die 2° iulii 1497, die dominico post vesperas, hora xxa circa, migravit ex hac vita. Deu illum - ut credimus - in paradisum susceperit.
92. Frater Martinus Lombardus, conversus, huius conventus nativus, febre pestifera correptus, migravit ex hac vita 8 iulii, hora 7 sequentis noctis, 1497.
93. Frater Benedictus de Chiaro de Fesulis, conversus, nativus huius conventus, valde devotus, humilis et obediens, febre pestifera correptus, obiit die xxij iulii in diluculo, perceptis debitis sacramentis 1497.
94. Frater Sebastianus Donati de Florentia, nativus huius conventus, subdiaconus, peste correptus et diligentissime curatus, intra xviij diem quo cepit morbo laborare defunctus est die xxiiij iulii 1497, hora xva, perceptis debitis sacramentis a fratre Baptista de Faventia ministratis.
95. Frater Laurentius de Petriolo, conversus, nativus huius conventus, plures annos officio sacristae adhibitus, summa diligentia, sinceritate ac devotione commendandus ac sine querela conversatus, obiit pestifera febre xxij iulii 1497, hora 15. Hic plures ad religionem suis exhortationibus attrahxit.
■ attrahxit: sic, superaspirato, ricorre pressoché regolarmente.
96. Frater Iacobus Dominici de Florentia, conversus, qui cum supradicto fratre Sebastiano in hoc conventu olim receptus fuit. Peste correptus, obiit infra triduum quo infirmatus est; et deambulando statim fere cum putaretur convalescere expiravit, perceptis prius debitis sacramentis, die 3a augusti 1497, hora 13a. Extrema eius verba fuerunt, cum ipsemet Confiteor absolvisset, «Commendate me patri vicario»; et dicens «Iesus», mox emisit spiritum, tanta hilaritate ut quam conceperat in Domino spem salutis procul dubio eum consequutum credendum sit. Requiescat in pace. Fuit optimus vestiarius.
97. Frater Franciscus Barptholomei de Pistorio, nativus conventus < . . . >, mire observantię, obedientiae et charitatis ita ut se libentissime ad obsequium fratrum peste laborantium exposuerit. Unde in eundem morbum |152v| incidens, obiit die predicta 3a augusti 1497, circa xxiiij horam, tanta devotione et mentis hilaritate ut certus quodammodo salutis suae videretur. Hic de austeritate vitę nihil umquam remittere visus est. Die noctuque sine intemissione sacris interveniens officiis, et in cura animarum ita sollicitus ut sui omnino - propter illlarum studium - oblivisceretur. Nemper lacrymabilis omnibus fuit, qui eum noverant, non propter illius laudabilem exitum sed propter tanti viri carentiam. Cui persimiles repperire difficile est.
98. Frater Baptista de Faventia, nativus conventus < . . . > , sacerdos irreprehensibilis et sanctus, supremae humilitatis et mirę devotionis. Qui se ultro ad obsequium fratrum peste laborantium exposuerat, eodem morbo correptus obiit die sabbati xviij augusti 1497 circa xij horam, divinis sacramentis rite perceptis. Qui pridie quam moreretur, rogabat ne praeces ad Deum fierent pro ipsius vitae dilatione, caelestis patriae miro flagrans ardore. Nam profecto in religione ab eius adulescentia ita vixerat ut creditum sibi talentum multiplicatum Domino reportare non dubitaret. Hic die noctuque divinis officiis et orationibus vacans, religionis exemplum et mansuetudinis odor suavissimus erat. Nunc autem memoria illius in benedictione est, qui inter sanctos et electos Dei in caelestibus cum Christo regnare creditur. Vale, anima devota, anima sancta et beata! Memor assidue pro nobis apud Dominum, quo - ut credimus - frueris in aeternum.
99. Frater Antoninus Petri Stradae de Sancto Quintino Florentinus, nativus huius conventus, anno aetatis suae xxmo, peste correptus in coventu fesulano ex hac vita migravit die < . . > augusti 1497. Mirę puritatis et innocentiae adulescens, benignus, mansuetus, mitis et corde humilis, Deo et hominibus gratus.
100. Frater Dominicus Parvus de Colle Vegheto, conversus, huius conventus nativus. Vir pacatissimus et devotissimus, ita ut orationibus et contemplationibus quicquid illi(?) vacabat temporis impendebat; nec verbum unquam ociosum loqui auditus sit, quod profecto mirabile est. Decessit peste correptus, dum eo morbo laborantibus summa alacritate deserviret, die xxviij augusti 1497, perceptis debitis sacramentis. Nam post gravissimos dolores quibus acerbitate morti angebatur vicinus, laeto ridere cepit et inter risus faelicissimam animam exhalavit; quae tam optatam beatitudinem suam - iam iam tenebras huius saeculi relictura conspiciens - gestiebat, et letitię signa dabat. Hic licet conversus, propter vitae sanctimoniam et integritatem, cunctis venerabilis et admirabilis erat, desideriumque sui non mediocre posteris reliquit. Ora pro nobis, vir beatissime! Sic viri iusti tolluntur et nemo percipit corde; iccirco misereatur nostri omnipotens Deus.
101. Frater Franciscus Petri de Pepis Florentinus, nativus huius conventus, diaconus; sacramentis ecclesię rite perceptis, obiit in hoc conventu die xxia novembris 1497, hora 15. Requiescat in pace, amen.
|153r|
102. Frater Baptista Antonii Iacobi Angeli de Florentia, nativus huius conventus, anno aetatis suae lxx½, a religione 54, mense 7, diebus 15; plenus dierum ac bonorum operum ex hac vita migravit die 4a februarii 1497, die dominica, hora xvja ½a. Fuit charitatis exemplum, quippe qui pestilentia affectos et viseret et gubernaret. Praefuit conventui huic prior continuo biennio, precipuo exemplo et utilitate.
■ lxx½ : ½ scritto così, ma in ordinamento del tutto verticale; da intendere "70 anni e mezzo".
103. Frater Lazarus Bastiani de Brunaccis Florentinus, nativus conventus huius, acolytus, animam Deo reddidit die xja martii 1497, hora noctis eius diei media, sacramentis omnibus rite perceptis. Hic in saeculo physicus et chirurgicus erat, vitę probatissimę; optimoque exemplo ad religionem venit, in qua obedientiae et charitatis specimen fuit. Nam pestilentiae tempore, cum paucis in hoc conventu remanens, circa chorum et aegrotantium curam munera omnia diligenter et alacriter obibat, nulli labori aut vigiliae parcens; ob quae sperandum est Deum illi praemia vitae aeternę copiose et mature tribuere voluisse. Peractis scilicet post professionem mensibus viiij et diebus duobus. Requiescat in pace.
■ A.F. Verde, Lo Studio Fiorentino 1473-1503, Pistoia-Firenz
e 1973-1994, III/1, 579-80.→104. Frater HIERONYMUS Nicolai Savonarola...