| ⌂ |
Chronica conventus Sancti Marci de Florentia OP ■ Firenze, Bibl. Laurenziana, S. Marco 370 ■ |
||
|
|
|
||
| ⌂ |
Chronica conventus Sancti Marci de Florentia OP ■ Firenze, Bibl. Laurenziana, S. Marco 370 ■ |
||
|
|
|
||
|187v|
M.D.Lxxij
459. Frater Constantius Lancillottus Miniatensis, filius huius conventus, diem obiit Viterbii in conventu Sancte Marie ad Gradus die 20 octobris 1572. Fuit autem vir iste humanitate preditus et predicationibus assiduus; sed immatura morte preventus, quamtum profesisset minime ostendere poterit, licet sacerdos moriretur(?).
460. Frater Basilius Laurentinus, Florentię oriundus ac filius huius conventus, ad Christum evolavit in conventu pisano, eodem anno eodemque mense, die . . Fuit autem vir iste magnę staturę et bonę mentis. Prefuit etiam conventui aretino, fuit supprior huius conventus et sachrista Sancte Marie Novelle. Tandem erat a confessionibus monialium Sancti Dominici, Pisis.
461. Frater Martinus Bottarius, converus, possessionibus providendis satis idoneus in conventu Sancte Marie ad Gradus Viterbii; eodem anno et mense, diem clausit extremum.
462. Frater Petrus Fungarius Senensis, sacerdos, filius huius conventus; ex hac vita ad feliciorem, receptis omnibus sachramentis, transmigravit in conventu romano, mense iunii, die . . , 1573.
463. Frater Angelus Martinus Florentinus, huius conventus filius, diem clausit extremum in hoc nostro conventu die 27a septembris 1573, hora 5a noctis. Hic iuvenis vel thirunculus dievotissimus extitit, orationibus assiduus et loquutionibus divinis precipue delectabatur, et in omnibus bonitatem vitę pre se ferebat. Moritur autem tisicus decimonono ętatis suę anno, omnibus sacramentis ecclesię devotissime receptis, cum minoribus tantum ordinibus esset initiatus.
464. Frater Angelus Bonsius Florentinus, huius conventus filius, sacerdos ac studens perusinus, ingreditur viam omnis carnis die 29 novembris, hora 2a noctis, 1573, ętatis vero suę anno 27. Extitit hic iuvenis vita et moribus hornatisssimus, et - ut uno vero omnia complectar - re et nomine angelus. Omnim artium et scientiarum, nec non theolgię scientiae preditus, et arti concionandi satis accomodatus. Moritur autem tisicus(?) in convento nostro, omnibus receptis sacramentis.
465. Frater Bernardus Pisanus, conversus, optimus sutor calciamentorum, filius huius conventus, moritur in conventu querquensi die 26 martii 1574.
466. Frater Nicolaus de Fabbrinis, filius huius conventus, naturę cessit in conventu politiano. Fuit predicator, confessor monialium et sindicus.
|188r|
M.D.Lxxiiij
467. Frater Mauritius Florentinus, conversus, huius conventus filius, adhuc iuvenis et tisicus diem obiit in conventu nostro die 20 maii 1574, omnibus ecclesię sacramentis devotissime receptis.
468. Frater Matteus Strozza, vere provintię nostrę pater et huius conventus filius, ab ingressu religionis usque ad vitę terminum humilissimus atque observantissimus extitit, et verus Dei ac beate Marie virginis cultor. Cum enim e<ss>et adhuc thirunculus, ita humilitati et secularis nobilitatis conte<m>ptui studebat ut se vilissimum omnium existimaret, et vilissima officia per que libentissime perageret, unde ut verę humilitatis exemplar a suis maioribus aliis proponebatur. Favore igitur Dei ac beate Marie, cuius curę omnia sibi imposita religionis onera commendabat, et merito suę humilitatis ad pro(pri)os nostrę provintię honores - licet invitus - evictus est. Semel enim et iterum prior provincialis creatus est, quod munus sicut et alia peregregie gessit. Fuit etiam magister novitiorum in conventu Sancte Marie super Saxum. Pręfuit cęnobiarca Fesulis, Pistorio, huic conventui Divi Marci quatuor vicibus, et ter ad minus conventui Divę Marię Novellę; cuius conventus, cum ad nostram provintiam ex vicaria romana reformandi gratia, favente Paulo 4° pontifice maximo et rev.mo generali fratre Stephano Ususmaris Genuensi, et serenissimo Cosmo, magno Hetrurię duce, dilatus esset, a rev.do provinciali fratre Angelo Bettino primus reformator constitutus fuit. Et quidem in illo conventu, hius rev.di patris opera non solum optimi mores, ladabiles consuetudines, observantia, devotio, fervor spiritus et sudia floruerunt, sed etiam multę habitationes seu fratrum cellulę, precipue dormitorii inferioris, ad formam habitationum nostrę provintię redactę sunt.
Ultimo vero prefuit conventui perusino. Cuius prioratus anno 2°, devotionis gratia ad visitandum sacellum seu ędes Divę Marię que vulgo dicitur Loretum, profectus est. Quo itinere cum maxima devotione et consolatione spiritus et ciborum abstinentia peracto, conventum perusinum rediit; statimque pestifera ac venenosa ęgritudine arreptus, lecto decubuit. In cuius ęgritudinis initio, omnium totius vitę |188v| confessionem emisit; et que circa ipsum agenda erant in ultimis vitę horis, ac etiam post mortem, optimo ordine disposuit. Cogebat fratres sibi quam cito secramenta ministrarent; que omnia, precipue eucharistiam, cum tali ac tanta co??na devotione suscepit ut patres a lachrimis abstinere minime possent. Omnibus fratribus ac monialibus nostrę provintię veniam petiit, suoque nomine efflagitare fecit; ac ut pro sua anima millies sacra fierent, a rev.mo magistro totius ordinis fratre Seraphino Caballi Brixiensi impetravit. Tanto etiam amore ac desiderio extuabat moriendi ac esse cum Christo, ut verba iocunda spemque recuperandę sanitatis significantia, que a fratribus seu a medicis quandoque consolandi gratia dicebantur, ęgre ferebat nolebatque audire. Qua de re, huius ultimę ęgritudinis tempore, in eius cęllula in qua et mortuus est, nonnisi lectiones sacrę, colloquia spiritualia, sanctorum exempla, exortationem ad bene vivendum et sancte moriendum, orationum postulationes ab ipso rev.do patre et ab aliis circumstantibus dicebantur audiebaturque. Et quis corporis sui dissolutionem non sine maximo dolore in dies magis ac magis sentiret, mens tamen eius expeditissima optimeque disposita ac in Deum elevata semper fuit; quod fortassis uti initium premii quod in cęlo pro bonitate, sinceritate ac simplicitate mentis, quam in rebus omnibus a se actis erga omnes habuit seque habuisse in ultimo vitę termino palam dixit, habiturus erat, a divina bonitate ei donatum fuit.
Cum igitur loquelam pre gravitate infirmitatis beatus pater amisisset, variis multiplicibusque signis peccata sua confitendo et astantes fratres exortando, et imaginem crucifixi et beate Marie et sanctorum reliquias - quas ad collum semper habere voluit - devotissime obsculando, hilari ac fere angelico vultu spiritum Deo reddidit in eodem conventu perusino, die 9 vel xia novembris, ante solis ortum, 1574, ętatis vero suę anno 63, religionis autem 45. Super cuius obitum tota fere civitas perusina doluit; sed multo maiori dolore ac merore affecti sunt omnes fratres qui timorem Dei et religionis observantiam habebant, eo quod tanto patre sint privati.
469. Frater Bernardus Ioannis de Alexandrinis, filius nativus huius conventus. Vir fuit optimis moribus ac bonitate preditus, in rebus omnibus peragendis prudentissimus; constitutionum, ordinationum, observantiarum, consuetudinum modique provintiam nostram guberandi eruditissimus. In ędificiis construendis seu resarciundis |189r| satis ingeniosus, in cęnobiis demum gubernandis sapientissimus. Sua enim prudentia, observantia, pietate precipuaque erga omnes benivolentia et amore, cęnobia tum quoad mores tum quoad bona temporalia ad cęlum usque extollebat. Unde a 28 suę ętatis anno usque ad 63 - qua ętate mortuus est - a gubernandis cęnobiis numquam fere cessare potuit. Fuit enim primo supprior sub rev.do patre fratre Angelo Diaccetio, postea epischopo fesulano, cui in prioratu eiusdem conventus immediate successit; quod maximę prudentię eius indicium fuit. Pręfuit deinde prior conventui Sancte Marie ad Gradus, et quidem 4r vicibus conventus Sancte Marie super Quercum; conventui pisano, lucensi, pistoriensi, pratensi, semel et iterum fuit prior in conventu spoletano, totidem in coventu geminianensi. Fuit etiam creatus cęnobiarcha in conventu politiano, ultimo fuit prior Perusii. Et hoc fuit laude dignum in isto patre quod eodem tempore a pluribus conventibus in priorem eligebatur, ita quod a quatuor conventibus aliquando simul electus fuit.
In omnibus autem fere conventibus quibus prefuit, aliquid scitu dignissimum egit. Viterbii enim sumptuosissimum ac pulcherrimum chorum a fundamentis ad summum usque erexit, ac hornatissimis sedibus ligneis decoravit; altare etiam maius construxit, et nonnulla alia fecit. In conventu Sancte Marie super Quercum cęllam vinariam erexit; et terram qua plenum erat refectorium, seu super quam testudo refectorii fundata fuerat, extraere fecit, ac habitabile - simul cum mansione in qua fratres manus lavant - reddidit. In conventu politiano corpus beate Agnetis, sub altare maiori honorificentissimo supulchro - cum summo applausu totius civitatis -collocavit; et eo magis hoc opus dignum est laude quo nullus unquam, ante hunc rev.dum patrem, ubi illud B(eate) corpus digne ponendum esset adinvenire potuit. In conventu pratensi, refectorium parvulum et nonnulla alia fabrefecit. Lucę, hostium quod a porta vię in atrium conventus ducit, aperuit. Pisis, scalas - nunquam satis laudatas - que in sacrario sunt, erexit. Fesulis, pomarium a parte que est sub neophitatu parietibus clausit, et nonnihil aliud adiunxit. Perusii etiam nonnullas habitationes aptavit. Tot igitur laborum et prudentię premio, in comitiis provincialibus habitis in conventu Sancte Marie super Quercum, presente ill.mo alexandrino, frequentibus votis a fratribus nostrę provintię in priorem provintialem electus fuit.
|189v| In quo quidem munere peregregie se gessit, cum maximo honore et utilitate totius provintię. Que utilitas in dies magis ac magis subcrevisset, nisi pestilentiali ac venenoso morbo - dum esset apud Sanctum Geminianum visitandi gratia - arreptus esset. Quo morbo ingravescente et senilia membra superante, paucis elapsis diebus, anno 2° sui provincialatus, rebus a se ordinatis infectis, die 10a novembris 1574, circa vigesimam diei horam, omnibus sacramentis devotissime receptis, diem clausit extremum, cum morore et danno totius provintię. Homines etiam geminianenses maximo cum amore presequebantur, et ex eius morte dolore affecti sunt. Qua de re solemnissimas eidem rev.do patri paraverunt. Omnes enim comitati sunt ipsius cadaver per totam terram, cum prioribus et prefecto, et cereis albis datis in manibus fratrum, et pleno ex eisdem cathafalco in ecclesia nostra; et pulsantibus campanis etiam maioris ecclesię, sepulturę predicti rev.di patris corpus in die Sancti Martini traditum fuit.
■
in die Sancti Martini = 11 novembre.470. Frater Cosmas Rossellius, filius huius conventus, vir fuit devotissimus et maximo ingenio preditus, nec non et singulari prudentia, sed valetudinarius, quapropter ad prioratus gradum evehi non licuit. Fuit tamen pluribus in locis supprior et magister novitiorum, et confessor monialium. Composuit autem opus quoddam(?) insigne de memoria artificiali seu locali, sed morte preventus in lucem edere non potuit. Huic autem defectui supplevit hornatissimus et amantissimus germanus eius, frater Damianus Rossellus. Videns enim tale opus doctissimum et elegantissimum esse omnesque scientias et theologiam mira arte comprehendens, audiens etiam hoc idem asseri de tali opere a viris doctissimis, imo quod magister Nicolaus Alegius in pulcherrimos versus ipsum redegit, facta epistola dedicatoria ad ill.mum et rev.mum cardinalem Iustinianum, quondam magistrum generalem totius ordinis, ęternitate donavit; et hoc non aliam ob causam nisi ut petentibus satisfaceret, cum pubblica utilitate et honore sui dilectissimi germani. Qui quantum in literarum studiis profecerit, ex hoc opere dignosci potest. Moritur autem apud Viterbium in conventu Sancte Marie ad Gradus, die 26 iulii 1575, ętatis vero suę anno 40, omnibus sacramentis devotissime receptis.
■
fra Damiano Rosselli † 27.IV.1593 (infra f. 191r, n° 486).471. Frater Sanctes de Certaldo, vir ingeniosus et in scientiis satis edoneus, et predicator gratiosus. Cum esset in Portu Herculis concionandi gratia, feria 5 vel 6a |190r| Cinerum, idest 6° vel 7° die febbruarii 1575, dum obiit, receptis prius devotissime omnibus sacramentis, utque ad nos delatum fuit a fidedignis. Pater iste dum esset in lectulo, sermones ad circumstantem populum cum magno fervore habebat, unde qu?? concionando diem clausit extremum cum maximo dolore illius loci.
472. Frater Matteus de Castro Veteri, filius conventus, octogesimum et 7m annum agens, viam universę carnis ingreditur in conventu nostro Divi Marci die 16 martii 1575. Fuit autem hic rev.dus pater concionator eruditus et gratiosus, et pluribus in locis concionatus est, precipue Florentię et Lucę. Fuit etiam prior in conventu romano et in conventu Sancte Marie super Saxum. Deinde multo tempore, scilicet 16 vel 18 annis, fuit confessor monialium Sancti Iacobi, quod monasterium vulgo dicitur Ripoli; ubi preter pacem, observantiam et fervorem spiritus, quem in predicto monasterio servavit et auxit, insignia et magna ędificia construxit. Plenus igitur bonis operibus spiritum Deo reddidit.
473. Frater Vincentius Biliottus Florentinus, filius huius conventus, optimis moribus preditus. Fuit concionator et vicarius prioris pluribus in locis. Demum dum esset Perusii parochus, repentino morbo correctus [= correptus], receptis tamen omnibus sacramentis ex hac luce migravit die xj septembris 1577.
474. Frater Cherubinus Primeranus, filius huius conventus, fuit vir devotissimus, extitit magister novitiorum in conventu Sancte Marie Novelle et prior etiam in conventu saxensi. Dum autem esset vicarius in conventu Sancti Iacobi apud Sanctum Miniatum, in gravissima ęgritudine incidit, et devotissime receptis omnibus sacramentis, ad cęlum evolavit di 8a decembris 1577.
475. Frater Vincentius Bernardi, filius huius conventus, fuit vir iustus, timoratus et adhuc innocentiam retinens, et totius observantię nostrę religionis exemplar. Zelo Dei et animarum salutis perquam ferventissimus. Die noctuque orabat, audientię confessionum innsistebat [sic]; quadraginta et ampliius quadragesimis ad populum diversis in locis - precipue Florentię - conciones habuit. Maxima etiam affectione erga fratrem Hieronimum et socios eius affectus erat; unde ommium rerum que in vita et in morte et post mortem circa ipsum acciderant et dicebantur, eruditissimius erat; et in concionibus |190v| et in operibus eius maximam et familiarem consuetudinem habebat. Fuit etiam suppprior in hoc conventu et magister novitiorum. Cum autem ageret 67m annorum plus minusve, et concionaretur in ecclesia Sancti Nicolai - sicut milies antea fecerat - et esset confessor monialium eiusdem tituli et monialium incurabilium, gravissima infirmitate affectus - imo oppressus - lecto decubuit; et cum maxima devotione et lachrimis, omnibus sacramentis receptis, innocentissimam animam Deo reddidit in conventu nostro Sancti Marci, die 27 februarii 1577.
476. Frater Filippus Angeli de Dardinellis, post alias in nostra provincia prefecturas tandem Senis in conventu Sancti Spiritus prior existens, diem clausit extremum anno etatis suę septuageimo primo, ab incarnatione vero Domini M.D.Lxxvj°, mense septembris, in festo Sancte Crucis.
477. Frater Hieronymus Georgii, mirę probitatis atque simplicitatis vir, annos natus sexaginta et octo, circa festum Penthecostes migravit ad Dominum, ecclesiasticis sacramentis devotisssime receptis, anno Domini M.D.Lxxviij°. Hic venerandus pater, toto fere vite sue tempore, cantoris officio egregie functus est.
478. Frater Mattheus de Castro Veteri, sacerdos, anno etatis suę trigesimo primo Romę, sub Gregorio xiij° pontifice maximo, vitam finivit anno Domini 1579, mense octobrio.
■
Distinguere da Matteus de Castro Veteri n° 472 († 1575, 80enne)479. Frater Antoninus Angeli de Dardinellis, annum agens septuagesimum primum lecto febre decubuit. Visus est autem in ultimis vitę suę diebus cum hoste humani generis - velut sibi presens adesset - magno spiritus fervore decertate. Deum eo superato, et ecclesiasticis sacramentis magna fide ingentique devotione susceptis, Deo spiritum reddidit in octava Omnium Sanctorum, anno Domini 1579.
480. Frater Marcus Casa, vir simplex et rectus; et adeo in tota vita sua sacre religionis fervidus zelator, ut et octogenarius nullam penitus suę professionis observantiam preteriret, comuni refectorio semper contentus et ad horas mattutinas in tanta ętate - ceteros quoque preveniens - devotissime in hoc cenobio obiit, receptis prius ecclesiasticis sacramentis, 8° idus augusti 1580. Quo tempore nedum in hac nostra civitate sed et in tota fere Italia grassata est infirmitas quedam, que vulgo dicitur "castrone". Hic venerandus pater, prioris munere pluries in nostra provincia functus est.
481. Frater Arsenius, conversus, valde Deo devotus et hominibus multum amablis; anno ętatis suę sexagesimo quinto febribus correptus, in hoc cenobio multa cum devotione diem clausit extremum, sanctis ecclesię sacramentis pie susceptis, 4° idus augusti 1580.
482. Frater Donatus, conversus, iuvenis annos natus vigintiduos; ecclesiasticis sacramentis munitus, requievit in pace xviiij° kalendis septembris 1580.
483. Frater Angelus a Romena, conversus, cum a conventu Sancti Dominici de Castello remotus et in coventum Sancte Marię super Saxum a patribus assignatus fuisset, instanter petiit et tandem obtinuit eiusmodi assignationem abrogari, se non in sui salutem. |191r| Nam paulo post, ingenti ęgritudine correptus, diem clausit extremum. Fuit tamen admosum devotus. Eratque annorum viginti sex quando obiit in dicto conventu castellamo, anno Domini 1580, de mense septembris vel circiter.
484. Frater Gregorius, conversus, Florentię ortus ex Lenzorum familia, iam senex in hoc cenobio obiit 12° kalendis decembris 1580.
485. Frater Nicolaus Biliottus, sacerdos, cum Pisis moraretur sanctimonialium a sacris confessionibus, febribus correptus decessit 3° idus novembris anno Domini 1580, anno etatis suę ferme quinquagesimo.
486. Frater Damianus Rossellius, cum Venetiis in ecclesia Sancti Iacobi quadragesimales conciones haberet anno Domini 1581, graviter infirmatus, diem clausit extremum die 27 aprilis, sacrosantis ęcclesię sacramentis devotissime susceptis. Fuit hic venerabilis pater egregiis animę corporisque dotibus non mediocriter ornatus. Erat enim insignis formę et magna eaque sonora ac delectabili voce canebat. In concionibus vero admodum gratus. Pollebat autem et in regendis aliis non mediocri prudentia; fuit enim semel prior in conventu Sancti Miniatis, et bis in conventu Sancti Geminiani, ubi actu preerat quando obiit, anno videlicet etatis suę trigesimo nono.
■ suo fratello germano
fra Cosma Rosselli, † 26.VII.1575 (n° 470).487. Frater Zenobius Bonaccursius, cum in multis nostrę provincię conventibus prioris munere laudabiliter functus esset, tandem prior conventus urbevetani existens, multa cum devotione diem clausit extremum anno ętatis suę quinquagesimo sexto, de mense iulii 1581.
488. Frater Sanctes Contrinus, sacerdos, admodum devotus pestifera febre correptus, brevi vita excessit die trigesima augusti 1581, petitis prius et ingenti devotione susceptis omnibus ęcclesiasticis sacramentis. Agebat autem tunc annum quadragesimum primum.
489. Frater Bernardus Castilioneus Florentinus, qui religionem nostram ingressus bona sua huic conventui liberaliter largitus est, prout in superioribus reperitur. Cum Viterbii moraretur essetque confessor monialium S < >, post longam egritudinem diem suum obiit anno domini 1581, die 4a septembris, cum iam annum ageret trigesimum nonum. Hic venerandus pater in religione non minus probitate animi et literarum eruditione claruit, quam in seculo nobilitate generis et divitiarum facultate. Extitit quondam prior in conventu aretino, et in conventu castellano supprior.
490. Frater Vincentius Puccius, sacerdos, anno ętatis suę quadragesimo sexto obiit in conventu sanminiatensi die 17a novembris 1581.
491. Frater Thomas de Benino, sacerdos, iam senex utpote agens annum octuagesimum secundum, obiit in hoc conventu die nona ianuarii 1582 more forentino.
492. Frater Alexander Rinuccinus, vir et nobilitate insignis et litteris non vulgariter eruditus, atque inter verbi Dei concionatores admodum gratus. Obiit in hoc conventu iam senex, die sexta martii anno 1582. Prefuit conventui urbevetano, fesulano et demum Pisis conventui Sanctę Caterinę Martyris. Ferunt etiam eum Parisiis bacchalaureatus insignia suscepisse.
