Cronica fratrum Sancti Dominici in Camporegio de Senis,
Siena, Bibl. comunale B.VII.4

459. Reverendus pater lector, et vocalis provincię, frater Henricus Savini. Nobilis genere et singularis exempli religiosus, et |76v| omnibus charus propter sui morum suavitate. Apoplectico morbo correptus, sacra unctione munitus, spiritum Deo reddidit die XII martii anno Domini 1720 a nativitate, ętatis suę 73°. Bonus hic religiosus quinquies pręfuit prior in hoc conventu, cuius era filius, et decies in aliis provincię conventibus. Valde profuit in temporalibus bonis sua administratione, tum prior tum camerarius huic suo conventui; in quo etiam propriis industriis et expensis exteriorem ecclesię ianuam, vetustate collabentem, refecit. Organum restauravit non modico dispendio; et plura alia tum in sacristia tum in ecclesia tum in conventu ornamenta et commoda fieri curavit et fecit. Requiescat in pace.

460. Reverendus pater prędicator generalis frater Ambrosius Palmieri, huius conventus. Religionis professione facta apud padres observantię, in tolosana provincia tyrocinium disciplinę regularis complevit, ubi scientiarum studiis singularem navavit operam. Ad patriam redux, morum et sapientię velut omnibus exemplar inter omnes fulgebat. Mox Congregationem Sancti Marci de Florentia subintrans, eam tum erectam, virtutum et doctrinę pręsidio fovit et adiuvit. Anno XXXI° expleto, lumen oculorum, Deo volente, amisit sed immobilis |77r| in Dei timore permansit; nox sicut dies illuminata inclaruit, sed(?) celeberrimus(?) verbi divini pręco effectus est. Qua pollebat facundia, fere totam percurrens Italiam eiusque florentissimas urbes, vitiis et peccato ubique bellum indixit. Apostolico munere una supra 50 quadreagesimas fideliter obito, supra 40 annualium concionum cursu expleto, sanctis pręterea missionibus variis in locis et provinciis pluries exactis, et sermonibus aliis data occasione habitis, que is pene suos excessit dies et annos. Quot zelo divino flagrans extirpavit vitia, quot pace reddita extruxit odia, quot animas errantes ad ovile reduxerit, numerare solus potest Deus omnia sciens; tantus cum fuerit erga alios cecus noster, diligentissimus quoque fuit animi sui cultor: humilis, modestus, perpetuus cellę custos, rigidioris observantię tenax, spiritu pauper, suavis omnibus, orationibus diu noctuque addictus, et omnium virtutum sanctisque operationibus illustris. Dum Congregationem rigorosę observantię conventus Sanctissimi Rosarii de Venetiis a pluribus annis cooptatum, apoplesia correptum, anno ętatis suę 77 cum dimidio, die 18 aprilis, sanctissimis sacramentis ecclesię |77v| munitum, ad cęlum evolasse nemo dubitare debet; et omnis respiciens huius ecclesię aras, eius labore et studio plures in hanc reductas formam vel funditus erectas, corde et ore laudet eum.

461. Reverendus pater lector frater Ioseph Maria Spagna ex Monte Ilcineo. In hac senensi universitate sacrę teologię publicus lector per annos 27. Dum Castrinovi rure moraretur non bene valens, maligna correptus febri, ad extrema ductus et oleo sancto munitus animam Deo reddidit, annum etatis suę 68 agens, die 21 octobris 1723; et die 22 eius corpus traslatum ad hanc ecclesiam, cum patribus conditum est die dicta, quatuor cuiuscumque religionis ad esequias intervenientibus fratribus.

462. Reverendus pater prędicator generalis frater Iulius Ludovicus Andreocci, annum ętatis agens 72, et 56 in religione currens. Scientias addiscens, quo proprio non potuit ingenio, assiduo obtinuit studio ac labore. In ecclesię exercendis officiis semper paratus, tam in audiendo confessiones sęcularium et eis agelorum tribuens cibum, quam per totum cursum |78r| vitę devotionem virginis Marię fervorose undique predicans rosarii, singularem populis attulit fructum, ut omnibus patet. Pluries prioratus onus sustinens, denique senectutis confractus morbo et ecclesię munitus sacramentis, Salve canentibus fratribus, ad illa verba oh dulcis virgo Maria in pace quievit die 6 iulii 1724, hora prima.

463. Reverendus pater frater Ambrosius Dei, prędicator generalis. Annum 63 suę ętatis agens, in religionis officiis occupatus, tam Dei verbum divulgans quam confessiones sęcularium et monialium audiens, ter prioratus munus in hoc conventu perfungens. Huius ecclesię pulcherrimam pyramidem turris, a fulminibus iam cadentem, diversa ad evitanda mala, tam patrum quam civium consilio, triginta ex octo brachia eius celsitudinis destruens, reliquam partem tutiorem reddidit anno 1704. Varia in dormitorio auxit, bibliothecam a fundamentis erexit anno 1714, multaque pretiosa sacristię oranamenta reliquit. Denique pneumatismi correptus morbo adhuc prior huius conventus, singulari devotione recipiens ecclesię sacramenta, Salve cantantibus fratribus, dormivit cum fratribus suis. |78v| Fueruntque eius funeri assistentes quatuor mendicantium ordinum religiosi, die 10 februarii anni iubilęi 1725.

464. Frater Catharinus, conversus, senensis pariter. Gravi correptus morbo, ecclesię munitus sacramentis, annum circa trigesimum agens obdormivit in Domino, sepultusque est cum fratribus suis. Obiit die 2^a aprilis ea ipsa die dominicę resurrectionis eiusdem anni iubilęi 1725.

465. Reverendus pater Ambrosius M.^a Chatterinus, domini Francisci equitis Sancti Stephani filius, ex nobili familia Spanocchi Piccolomini. In ipso viventis flore, ordinem Prędicatorum amplexus est, et die 15 iunii 1661 in manibus reverendi patris magistri Caroli Pinocci, prioris, solemne emisit professionis votum, receptus in filium huius conventus. Fuit vir non ta?? nobilitate generis quam vitę innocentia conspicuus; singulari prudentia et doctrina pręditus. Gestis beatorum ordinis nostri partim in lucem editis, et etiam in lucem edendis, celebris mundo factus. Divini verbi prędicatione et magis religiosę vitę exemplis, collectis undique piorum eleemosinis, conventum Sancte Catarinę Senen<s>is pro fratribus nostris in civitate Liburni a fundamentis erexit. Denique assiduis |79r| laboribus, morbis et senectute fractus, omnibus ecclesię sacramentis munitus, una cum fratribus orans Deoque spiritum suuum commendans, feliciter - ut pie creditur - obdormivit in Domino die 13 novembris 1725, transacto etatis suę anno 82, hora 6^a noctis.

466. Reverendus pater Thomas M.^a Mannetti ordinem sancti Dominici in iuventute sua amplexus est. Fuit vir tam religiositate quam doctrina exemplarissimus. Religiositate quidem, quia prędicata potius exemplo quam prędicasset verbis, licet fuisset prędicator generalis huius conventus Sancti Dominici Senarum et habuisset tale officium per multas prędicationes factas cum omni zelo in pluribus civitatibus. Fuit etiam rector insignis oratorii Sanctę Marię de Scalis. Per plutimos annos phylosophiam docuit alumnos Sancti Georgii. Fuit valde(?) lector publicę nostrę universitatis. Postquam fuit defaticatus in istis laboribus, anno settuagesimo quinto etatis suę, die tertia martii millesimo septingentesimo trigesimo reddidit spiritum Creatori suo, sumptis sacramentis.

467. Die sexta octobris 1730 obiit reverendus pater Dominicus Maria Mendolla, filius huius conventus, et se diu exercuit in officio cantoratus. Et postquam vixit annos quadraginta sex requievit in pace.

|79v| 468. Die 30 septembris anno 1732 pie  in Domino obiit pater frater Angelus Carapelli, sacra solum unctione munitus quia senectute gravatus, sed magis studiorum longis laboribus supra vires forte ingenii sui fractus, nonnullis ab hinc annis minime compos mentis vixerat. Piissimus ac vere laudabilis iste frater, loco licet umili natus in pago non longe Senis dissito, vulgo Gaiola, nec ingenii acumine valde sublimi preditus; improbo tamen labore non modice in studiis presertim humaniorum litterarum profecit. Predicatione verbi Dei in iuventutis flore vacavit. Tandem prope quinquagenarius Senas ad conventum suum reversus, sibi uni vacare decrecit et seraphicę matris nostrę d(ivę) Cattarine onori pro viribus promovendo incumbere. Qua propter regularis observantię tenacissimus, nunquam choro diu noctuque, nisi pro curandi proximorum animabus, abstinuit. Somni ac cibi parcissimus, in confessionibus audiendis, infirmis visitandis, in animabus piacularibus flammis detentis suffragandis assiduus. Reliquum quod supererat temporis, in sacrosanctę vetustatis monumentis a latebris eruendis, illustrandis et in posterorum memoria perennandis, impendebat.

Religiosissimo huic fratri, sanctę m(atris) Cattarinę obsequiis additissimus - cuius seraphicę virginis nomen et gesta cuilibet familiari sermoni, etiamsi insignis nobilitatis et doctrinę viros alloqueretur, intermiscebat  -  debet |80r| conventus, quinimmo et patria nostra et ipsa quoque ęclesia, quod e tenebris - ubi ignota et pene carie(?) corrosa iacebant in veteri nostro tabulario - eruerentur 12 illa manu scripta volumina s(anctę) Catt(arinę) epistolas et processus, ut vocant, de cuius vita Venetiis primum confecta; aliaque auro pretiosiora monumenta divina S. V. [= sanctę virginis] gesta continentia, quę serico contecta et argenteis fibulis adornata, in magno sacrario - in biblioteca quam vocant virginali - cum honore et decore asservantur, corrogatis eius opera ad hunc finem e nobilium feminarum manibus eleemosinis. Plura quoque pene oblivione sepulta, ęternitati tamen(?) consecranda, conventus nostri totiusque civitis vices, statum profectum tangentia, non modicis propria manu congestis collectionum voluminibus - que comuniter [que comuniter iter.] vocantur ricordanze o giornali - posteris manu scripta reliquit; que licet(?) aliquo pacto indigeant expurgari, tamen |80v| maximum veteris istorię et preteritarum rerum studiosis indagatoribus lumen prebere bonorum omnium iudicio valent.

Iuvit non parum illustrissimum dominum Gilli pro nova editione adornanda operum S.M.N. [= sanctę matris nostrę] Catterinę; et patrem Fridericum Burlamachi societatis Iesu, qui eruditissimis annotationibus mirabilis s(anctę) Virginis epistolas illustravit, cuius propterea non semel cum laude meminerunt, ingenue fatentes quantum operis ac laboris contulerit optimus pater, ut numeris omnibus absoluta in lucem prodiverit. Cogitabat iam aliud, multumque desudavat, illustrare aliud opus vere singulare, quod aduc lucem non aspexit, cui titulus Suplementa vite s(ancte) Catt(arine) Senensis a b(eato) Maximino O.P. de Salerno, in quo mira leguntur et longe ex<c>ellentiora D. V. [= dive virginis] gesta et portenta, quam ea sint que in vulgatis legendis exarantur.

Sed dum hec animo anxius ex<c>ogitat et opere perficit multumque in iis parandis et ad optatum finem perducendis, etate iam gravis desudat in insperatum deploratumque ab omnibus mentis desertum i???it, eoque processit hebetudo ut quatuor circiter annis in tali infirmitate summa cum patientia vixerit. Quare ad extrema inopi??ato deveniens, coram adstantibus fratribus placidissime et pene sine agone afflavit animam, quam in innocentia servare totis viribus semper studuerat, annis natus 85.

469. Die 28 septembris anno 1733 obiit in Domino, acuta febre correptus, pater frater Iustinus de Iustis Lucensis, filius conventus Minervę de Urbe, ętatis suę XXXXIII. Qui exercebat cum laude officium lectoris sacrę scripturę hoc anno in nostra ecclesia. Religiosus erat valde pius, suavitate morum, vitę exemplaris, cellę et solitudinis amore, et erga augustissimum eucharistię sacramentum et beatam Virginem sanctissimi rosarii Reginam singulari devotione. Valde laudabilis. Requiescant in pace.