Cronica Sancti Dominici, pars IV, f. 164r: fratres defuncti 1612-

⌂

Cronica conventus Sancti Dominici
de Fesulis OP

■ pars IV: fratres huius conventus defuncti et mortui, ff. 145r-168v (1418-1650) ■

208. Frater Laurentius Carnesechi novitius, diaconus, die 25 augusti 1612 obiit in cẹnobio Ordinis pistoriensi; et ut erat consueta devotione prẹditus, in supremo vitẹ decessu signa salutis assequendẹ eximia atque adeo prẹclara dedit.

209. Frater Petrus Martir Florentinus de Giovannozzi incidit in febrim, qua de causa comportatus est ad coenobium Sancti Marci, ubi post tredecim dies ab initio suae egritudinis obiit, receptis sacramentis ecclesiẹ magna devotione. Functus est officio concionandi, et inde nomen prẹdicatoris generalis obtinuit; et nuper in hoc coenobio subprior extitit. Agebat tunc temporis annum trigesimum nonum. Versatus in studiis scolasticis theologiẹ et propterea lector designatus in hoc conventu, cum etiam morum gravitate admodum esset consparsus. Et demum instante vitẹ periculo, eximiẹ preparationis ad universẹ carnis viam exemplum reliquit. Porro extitit confessarius monialium. Et sepultus iacet in coemiterio ecclesiẹ Sancti Marci Florentiẹ. Obiit autem die 27^a augusti 1613.

210. Frater Fẹlix Oliverius a Burgo Sancti Laurentii anno 1612, die 28^a settembris, obiit Viterbii in cẹnobio Sanctẹ Mariẹ super Gradus, agens ẹtatis suẹ annum infra quadragesimum, febri laborans, cum ibidem in ecclesia fungeretur officio sacrẹ scripturẹ lectoris. Laboravit in vinea Domini, exercens se in vita contemplativa et actuosa, quippe qui per plures quadragesimas habuit conciones. Versatus in studiis scolasticis phylosophiẹ et theologiẹ, unde et prẹdicatoris generalis nomen adeptus |f. 164v| 1612 | est; nec non supplebat interdum vices in divinis officiis organorum musicorum magistri, utpote in musicis prẹstans tantopere ut modos faceret divinorum canticorum. Dum itaque orationibus et ocio literarum negligentiam expellit, vocatus ad patriam, fortitudine accinxit animi sui vires; et relicto suo desiderio ac religiosẹ vitẹ exemplo, ad melioris vitẹ conturbernium migravit. Sepultus in eadem ecclesia.

211. Frater Constantius Magni de Popilio, in montana pistoriensi, profectus est ad aulam regis Hispaniarum, ubi cum magno honore receptus est. Deinde migravit ad Marochium, ibique prẹdicavit, pertulit pro fide multas iniurias, baptizavit aliquot pueros. Et captus a barbaris, redemptus est pluries a mercatoribus gallis. Denique ad Hispanias reversus, ibidem sancte vixit per annos circiter octo. Et cum ad annum suẹ ẹtatis fere sexagesimum pervenisset, ad meliorem vitam migravit anno 1612.

Hic^[1] notandum est: ab anno 1612 - ut supra apparet - usque ad annum MDCXXXXIII nullum mortuorum nostrorum fratrum exitum conscriptum. Unde multa erunt involvenda silentio. Quae quidem constarent, si series ipsorum calamo iuxta temporis spacia hic exarata fuissent. Itaque breviter delineanda erit cuiuslibet fratris ex hac lucis usura trasmigratio [trasmigrastio scr.]. Quorum primus fuit:

212. Frater Nicolaus Fabrinus e civitate Florentiae, cum semper extitisset studiosissimus regularis observantiae ac paupertatis, humilitatisque cultor multisque in locis concionator perutilis, dum multos annos praesset custos et a confessionibus societatis Divi Sebastiani in terra pratensi speciali exemplo religionis, labore confectus vitam cum morte commutavit, communitus sacrosanctis aecclesiae sacramentis. Obiit in solemnitate Pentecostes, anno MDCXXI, in conventu Divi Dominici in eadem terra pratensi.

213. Frater Antoninus Meliorottus, cum officio supprioratus in nostro conventu fungeretur, adhuc florentis aetatis morbo correptus e vita excessit, vitam meliorem adeptus - ut credere fas est - cum optimis moribus esset ornatus, anno * * * .

214. Frater Iohannes Dominicus Peronius Geminianensis, munus supprioris substinens, in conventu pistoriensi clausit diem extremum anno MDCXXII, die vero * * * .

215. Frater Gabriel Ligorius, annum XXXV agens, ex hac vita discessit in conventu Santae Mariae Novellae anno MDCXXIV, die vero * * * .

216. Frater Bernardus del Seta, per aliquid temporis scientiarum lector^[2] ac concionator; tandem - cum oneri prioratus Sanctae Catharinae Pisarum subesset - quadraginta quinque annorum, in conventu Sancti Miniatis, die XXX aprilis MDCXXV, sacramentis sacrosanctis munitus animam Deo reddidit.

217. Frater Romulus, conversus, decidens e scala ex choro quae ducit ad vivarium, efflavit animam XVIII aprilis, anno MDCXXV.

218. Frater Ciprianus Brignole Genuensis, a quo tot tantaque beneficia in conventum nostrum Fesularum (hoc est) in nos profecta fuere, iam aetate confectus, ieiuniis, vigiliis aliisque laboribus fere consumptus, sacramentis devotissime munitus, XI septembris anno MDCXXV obdormivit in Domino.

219. Frater Seraphinus Banchius, sacrae theologiae magister - cuius aere, chori, sacristiae, bibliotecae monumenta consistunt ac ita egregia atque illustria a fundamentis ei erigere placuit -, XV septembris MDCXXV, sacrosanctis sacramentis devote susceptis, dignum virtutibus ac beneficiis suis collatis, vitae terminum posuit.

220. Frater Hyacintus Gentilius e civitate Florentiae, studiis summopere intentus, cum esset lector sacrae theologiae Pisis, fere in iuvenili ac florente aetate obdormivit in Domino die * * * , anno MDCXXV.

221. Frater Seraphinus del Bene Florentinus, nobilitate insignis ac moribus, migravit e vita die * * * , anno * * * .

222. Frater Iohannes Maria, conversus, admirabilis exempli, virtutibus christianis praeclarus, assiduis laboribus intentus, patientia insignis, evolavit (ut nos sperare licet) ad aeternam laborum quietem XXIII augusti MDCXXVII, sacramentis munitus. In cuius obitu non defu<e>runt devotis lachrymis astantium, quibus morum exempla candidorum perstabant. Cognomen ipsius fuit de Beatriciis, ex territorio parmensi.

223. Illustrissimus ac reverendissimus episcopus dominus et pater frater Bernardus del Nero, nepos beatissimi Leonis XI Medices, renunciato episcopatu, una cum fratribus nostris degens comuni mensa ac cibo contentus, optimum virtutum ac religionis semper exibuit exemplum; puritate ita refulgens ac si non esset hac mole terrena concretus sed velut angelus nobiscum versaretur. Tanta charitate exardescens, quod conventui sexcentos quinquaginta numos aureos annuatim tribueret, ne suamet amabilis ac purissima conversatio oneri esset aut dispendio. Dum itaque vitam duceret atque quotidie res divina ab ipso devotissime ageretur, tempus advenit ut fructum suorum operum a Domino reciperet. Adversa igitur valetudine correptus, sacrosanctis sacramentis munitus, anima fugiente, Deum misericordiarum patrem invocans, corporis exuviis positis, dignum virtutibus suis vitae terminum ostendit ut iisdem vestigiis eum haud leviter impressis sequeremur. Die XVI augusti, anno MDCXIX, ex hac vita discessit. Cuius corpus traditum fuit sepulturae, supra quam ab affinibus de Guadagnis in pariete nostrae aecclesiae Sancti Dominici Fesularum in marmore inscriptio seu elogium inspicitur.

224. Frater Ioannes, conversus, pictor, dum in choro nostrae aecclesiae super scalam ad ornandum templum instaret, ex ipsa repente delapsus diem clausit extremum. Morum simplicitate et obedientia ditatus vitam semper peregit. Die * * * , anno MDC * * * decessit.

225. Frater Dominicus Gemma, sacerdos, e civitate Urbini, ingenio vel natura comis et affabilis, necnon moribus inculpabilis degit aetatem. Obiit die * * * , anno MDC * * * , in suamet civitate.

226. Frater Hieronymus Capponius, sacerdos, e civitate Florentiae, vir simplex, diem clausit extremum in civitate Pisarum in conventu Sanctae Catharinae die * * * , anno vero MDC * * * .

227. Frater Maurus Marmochinus, sacerdos, e civitate Florentiae, cum in conventu pratensi Sancti Dominici vitam degeret, extremum spiritum posuit die * * * , anno MDC * * * .

228. Frater Niccolaus Pandolphinus nobilis florentinus, qui speciali prudentia et humanitate praeditus pluribus monasteriis fuit a confessionibus in hoc conventu. Bis prioratum gessit Senis, nec non in civitate Sancti Miniatis unica vice. Tandem cum munus prioratus in civitate Pistorii substineret, repentino ac gravi morbo correptus, sacramentis devote susceptis, extinctus, in ẹcclesia nostra pistoriensi sepultus iacet. Vivit tamen memoria, cum optimum exemplum reliquerit ac in suis officiis conventibus non parum profuerit. Obiit die * * * , anno MDC * * * .

229. Frater Timoteus Rontinus, moribus et literis ornatus, persoluto legendum(?) scie<n>tiarium munere et prioratus huius conventus onere, aliquot annos in poenitentiarii officio Sanctae Mariae Maioris in Urbe consumpsit, ubi spiritum Deo reddidit anno MDC * * * , die vero * * * .

230. Frater Hiacintus Nutius, monasterii Sancti Laurentii in castro quod vulgo dicitur Borgo Sanctae Catharinae in civitate Pistorii, Sancti Iuliani Florentiae, Virginis Beatissimae Annuntiatae in civitate Sancti Miniatis praefuit a confessionibus. Prioratum Tuderti ac Pistorii egit. Postremo, cum esset prior conventus nostrum Divi Dominici, grassante peste cum ingenti hominum clade, huius morbi contagione confectus, diem extremum subiit anno MDC * * * , die * * * .

231. Frater Franciscus Chiadinus, debito honore magisterii sacrae theologiae insignitus, cum prius munere magistri, baccalauri ac regentis perfunctus fuisset, in hoc conventu ex hac vita decessit anno MDC * * * , die * * * .

232. Frater Pius Lanfrancus, sacerdos, nobilis pisanus, cum pestis undequaque invaderet, hoc genere morbi infectus, in vicaria Montis Lupi hanc vitam mortalem reliquit anno MDCXXX in tempore quadragesimae, die * * *

233. Frater Aloisius Gerius, sacerdos, e civitate Florentiae, diem clausit extremum in conventu Mevaniae anno MDC * * * , die * * * .

234. Frater Thomas Sergrifius, magister, e civitate Florentiae, scientiarum lector, studiis assiduus atque infatigabilis, morum candore praeditus, religionis observantiae amator et cultor, cum a religiosis et secularibus magna frequentia et avide in legendo audiretur, sacramentis ẹcclesiae munitus Coloniae obdormivit in Domino anno MDC * * * , die * * * .

235. Frater Petrus Bassius, sacerdos, multos per annos socius confessorum ad Divi Laurentii ad Burgum. Optimum exemplum ubique praebens, ex hac vita discessit in eadem domo ipsius monasterii. Cuius ossa in ipsamet ẹcclesia quiescant. Die * * * , anno * * * .

236. Frater Thomas Antinorus diem clausit extremum anno MDC * * * , die * * * , in civitate Neapolis, dum esset theologus cuiusdam episcopi de eadem familia Antinora.

[2] scientiarum lector: proprio così scrive il cronista. Involontaria svista in luogo di Sententiarum, provocata dalle abbreviazioni usate nelle bozze? «Sententiarum lector», ovvero insegnante delle Sententiae o Liber Sententiarum di Pietro Lombardo († 1160), libro di testo del sistema scolatico dei domenicani del tempo. Ma scientiarum lector ricorre più volte nelle voci successive dovute alla medesima mano. Di contro alla mia primaria valutazione, dunque, tale formula va rispettata inquanto autentica!