⌂ 190. |27r| Frater Georgius, novitius sed etate annorum circa xiiijor, fuit michi sotius. Hic si vixisset, fuisset insignis cantor in mundo. Namque adhuc puer quidquid erat in arte musice, circa matrialia etiam difficillima, decantabat. Cuius vox suavissima, et ars nota et modus aptissimus. Sotiis suavissime et dulcissime conversationis fuit. Tandem etiam cantando recedens, ostendit angelorum agmina cum ipso modulantia presentialiter affuisse. Cuius funus flendo dedimus supulture.
191. Frater Gerardus Buçacharinus, filius domini Guidonis militis, de domo Sysmundorum nobilium pisane civitatis. Hic oblatus ordini a parentibus, devotione magna non segnis fuit in parvo tempore quo vixit. Huius atractu, quia in seculo eramus individui sotii, intravi hunc ordinem impellente Deo. Sed cum officium et bibliam didicisset, devotus in oratione etiam lacrimando, compositus quasi senex, sensatus plus quam iuvenis. Post professionem paulu<l>um vixit, pestiferi morbi vulnere sauciatus sed integro intellectu cum beatis filiciter requievit.
192. Frater Petrus Guidonis, subdiaconus, patiens homo fuit; et inter alios quos vidi devotissime mori, dicto anno [1348] migravit ad Deum.
193. Frater Petrus de Petra vocatus, qui sculptor lapidum erat, conversus sollicitus et robustus, et officia sibi commissa çelanter valde perfecit. Iuvenis homo de hac luce migravit anno prefato [1348].
194. Frater Petrus de Rinonico, diaconus, cantavit bene et erat bene paratus. Obiit ut supra.
195. Frater Iacobus Upeçini. Iuvenis de parvo tempore professus, consotius meus, quia nondum a novitiis revocatus. Hic fuisset compositissimus frater propter(?) excellentiam. Habuit oculos graves, gressus maturos, et gestus omnes sui oculos omnium provocabant. Migravit a seculo victurus cum felicibus vita perhenni ut supra.
196. Frater Matheus Marraffi. Sacerdos sed iuvenis homo, studens aduch in primevo tempore. Transivit ad patres ut supra.
197. Frater Roggerius Bambagia. Hic erat antiquior frater conventus, semper fuerat optimus religiosus et studens intelligens in iuventute sua. Pluries fuit supprior pis(anus), fuit prior in S(er)çana. Confessor acceptus, reverenda valde persona. Custos longo tempore monialium Sancte Crucis, ubi continue morabatur; et ibi dimisit corpus, animaque ad suprema Deo vocante volavit.
198. |27v| Frater Dominicus de P(ar)lascio. Fuit de illa nobili domo que dicitur de P(ar)lascio, que hodie totaliter est extincta. Hic bigamus in seculo, conversus ad Deum intravit ordinem in habitu clericali, sed ita fuit conventui utilis et obsequiosus ut difficile scribi possit. Omni tempore custos dormitorii; ibi lampades, et in capitulo, et lavabat et accendebat et indefectibiliter refovebat. Tabulam predicatorum discretissime omnibus suis diebus notavit. Crucifixum refectorii super mensam prioris pingi fecit suis expensis. Rigorosus religiosus valde fuit, erat quasi una custodia invicta conventus. Scripsit bene, et iuvenibus fratribus et sororibus orationes plurimas distribuebat. Obiit plenus dierum anno predicto [1348].
199. Frater Iohannes Scornetti. Fuit scientificus satis et per studia generalia insudando discurrit, baccellarius Pis(is) et Perusii, et philosophiam legit et docuit. Lector pluries et visitator provincie, confessor indefessus, et predicator sufficiens erat. Plures supulturas suis conversationibus conventui acquisivit. Decessit anno quo ceteri mortali peste gravatus.
200. Frater Dominicus sardus de Pollinis, kallaritanis. Fuit valde gratiosus et probus. Suavissime conversationis, cantabat bene, scribebat pulcre et fenestras vitreas operabatur optime. Predicabat etiam gratiose. Tandem supprior pisanus tempore pestis, integro aspectu et sensu usque ad finem ut nobiscum in letaniis clare responderet cum sibi anime fieret a fratribus commendatio, tunc orando migravit.
201. Frater Christoforus de Campilia. Iuvenis sed valde devotus et bonus et omnibus gratiosus erat. Magister noviliorum fuit. Et anno mortifere pestis [1348], cum Luce esset magister loyce, in Pisis obiit in celo victurus.
202. Frater Fatius, de nobili domo Gualandorum. Antiqus pater fuit. Numquam extra refectorium comedit, ut etiam solus in pestis tempore, toto conventu extra refectorium comedente, ipse ibidem remansit. Chorum indefesse sequens, confectus senio transivit ad patres.
203. Frater Michael domine Pine, dictus Pisanus. Fuit antiqus pater, cellicola continuus. Fuit perfectus magister in arte vitrorum ita ut fenestram pistor(iensis) conventus faceret in ecclesia, et in refectorio nostro. Et quidquid in conventu reficiendum videbat, promptissime resarcire curabat. Migravit ut supra.
204. |28r| Frater Francischus Gerardini. Fuit sufficiens in literatura fuissetque magis si studuisset; namque se dedit devotioni et fuit devotus valde frater. Prior in S(er)çana, in Pisis supprior. Confessor acceptus et predicator. Dimisit post se a se factum calicem pulcerimum et magnum pro usu altaris conventus; sed postea quidam prior, quem ego vidi, fecit ibi pingi arma illorum de Benettis quando altare in nostra ecclesia construxerunt. Obiit peste urente ut supra [1348], antiqus pater.
205. Frater Iacobus de Ripa Arni. Sufficiens lector et praedicator atque confessor. Mortuus est in Sancto Miniate tempore mortalitatis acerbe.
206. Frater Francischus de Cinquinis, germanus fratrum Bartholomei et Iacobi supradictorum. Hic sanctitate resplenduit. Accensus çelo fidei aduch iuvenis transf<r>etavit ad partes ultramarinas; et ibi utilime profecit, quia omnes fratres ibi inter infideles predicantes iuvabat in libris, pecuniis et vestibus refovendo. Diuque perdurans, fuit factus episcopus in maxima civitate Thaurisii. Et post longa temporum intervalla rediit Pisas; ubi exemplis suis in vita purissima, in orationibus assiduis, in lacrimis ac gemitibus, corum et refectorium semper sequens. Multos in spirituali vita instruxit et auxit. Tandem pestifere mortalitatis anno, in Pisis pauperes et divites in infirmitatibus sine quacumque custodia visitans, elemosinas omnes sibi datas conventui statim tribuens, devenit ad finem; et in illa mortalitate [1348] ego astiti sibi serviendo. Dum fuit infirmus, semper officium integro sensu et intellectu dicendo. Et tamquam vere sanctus mortali functus vita, ad eterna est translatus, ut putavimus, manibus angelorum. Et indubie, nisi quia vacuata erat civitas gentibus, tanta fuisset multitudo gentium ut sepeliri in biduo minime potuisset, tante fuit opinionis et fame.
207. Frater Uguiccio de Monte dictus. Hic fuit bonus cantor et predicator letus et ylaris. Melius dixit et predicavit ystorias quam aliquis etatis sue, unde in omnibus festis invitabatur ut sanctorum legendas plenarie predicaret. Mortuus est anno predicto [1348].
208. Frater Thomas de Cascina, iuvenis valde robustus, obiit in anno mortifere pestis [1348] ut ceteri.
209. |28v| Frater Raynerius Iordanis de Rivalto, nepos fratris Iordanis. Hic fuit frater primo bonorum morum, valde composilus, deditus scientiae et maxime licteratus; et peragratis studiis ivit Parisius, et rediens legit Pisis Sententias et in pluribus maioribus nostre provincie conventibus. Fuit deinde lector Pisis et alibi pluries. Honeste conversationis multum et clare fame, ita quod in nostra civitate celebris habebatur. Confessor acceptus et predicator infatigabilis. Hic studiosissimus fuit ita ut librum magno sudore componeret in tribus voluminibus, ubi valde diffuse loquitur et probat sua dicta per allegata sancti Thome et aliorum doctorum, et scripsit propria manu. Liber est plurimum copiosus et bonus iudicio omnium qui viderunt. Tandem post multos labores, post officia ordinis magna cum laude completa, anno pestis prefato, cum hora mortis incumberet, de lecto descendens super pavimentum se devote prostravit dicens non debere servum in lecto mori cuius Dominus fuerit in cruce suspensus. Et sic tradidit spiritum in superioribus collocandum.
■→ M. SORIANI: ..\nomen2\ranieri.pdf
210. Frater Nicholuccius, conversus. Calcifex, religiosus frater et devotus fuit. Et diu in ordine antiquatus, era<t> de custodibus monasterii Sancte Crucis.
211. Frater Gerardus Moriconis. Studens in pluribus generalibus studiis, baccellarius in Pisis et lector in provincia pluries. Cantor optimus et scriptor pulcerimus, compositus et modestus, supprior in Pisis. De eius pecunia fuit factum refectorii nostri tectum ita pulcrum etiam dum viveret ipse. Tandem decessit ad patres anno predicto [1348].
212. Frater Iohannes de Gufo. Aptus ad studimm, et post liberales scientias acquisitas et doctas, dum de Neapoli rediret ubi fuerat studens, remansit Senis morte preventus anno prefato [1348].
■ Frater Gerardus de Gufo scrive per attrazione con antroponimo che precede e segue. Formale documentazione esterna: «fra Giovanni del Guffo pisano», figlio di Dino e di donna Fia: Bonaini, Chronica 547; MOPH XX, 382a (1338-44).
213. Frater Gerardus de Spina. Aptus ad literas ymo iam probus, post loyacales et philosophicas disciplinas adeptas et lectas, post diversa generalia studia peragrata, mediolanensi et florentino, lectis in Pisis Sententiis, ubi fuit baccellarius. Predicator gratiosus et cantor, dulcis conversationis atque suavis. Dum de Urbeveteri remearet obiit in Montepoliciano ut supra.
214. |29r| Frater Guido del Vescovo, familia de qua modo nullus existit. Fuit frater omnibus amabilis valde, quia ex toto sincerus. Studuit Tholose pluribus annis. Deinde cum esset Bononie pro studio sacre pagine, ibidem obiit resurecturus cum beato Dominico patre nostro, anno pestis [1348].
215. Frater Lapus, conversus. Sutor et bonus vestiarius et utilis pro conventu. Obiit Perusii anno dirissime pestis [1348].
216. Frater Gerardus de Canneto. Diligentissimus studens et intelligens valde et plurimum licteratus homo; et baccellarius in multis magnis provincie conventibus, et lector et predicator excellentissime gratiosus. De Prato, ubi lector erat, transivit mediante morte ad requiem et prata virentia felicitatis eterne.