|37/49| Isti sunt fratres de romana provincia
Dei gratia et apostolice sedis
adsunti ad gradum presulatus pastoralis regiminis

Set primo in hoc opusculo scribuntur fratres romani, quia Roma Ur<b>s alma dicitur et terra sancta, sanctorum sanguine consecrata, et plures de ipsa urbe romana fratres subllimati sunt:

Fr. Anibaldus fuit nepos carnalis domini Richardi de Anibaldensibus cardinalis et frater prefatus, factus cardinalis fuit titulo XII Apostolorum annotatus.

Fr. Latinus de Mala Brancha fuit nepos domini pape Ni(cholai) tertii, factus per eum ostiensis et velletrensis episcopus cardinalis.

Fr. Matheus de Urssinis, nepos domini Francisci cardinalis, factus est primo episcopus gergentinus, postmodum archiepiscopus sypontinus, demum cardinalis eclesie Sanctorum Mar(tyrum) Iohannis et Pauli.

Fr. Iohannes de Colupna fuit prior provincialis in romana provincia et archiepiscopus messanensis.

Fr. Paparonus fuit primo episcopus Fulginei, deinde spoletanus episcopus.

Fr. Crescentius de Chavis fui episcopus de Alatro.

Fr. Pancratius de Rocha Pape fuit episcopus botentinus.

Fr. Thomas de Fuscis fuit episcopus senensis.

Fr. Leonardus de regione de Cholupna fuit episcopus alifiensis.

Fr. Ildribrandinus de Tosettis fuit episcopus sutrinus.

Fr. Matheus de Satro fuit episcopus in Albania.

Fr. Leonardus fuit episcopus pennensis.

Fr. Iohannes Iordanis fuit primo episcopus Padue et postea Bononie.

Fr. Iohannes de Polo fuit primo archiepiscopus pisanus, demum nichosinus.

Fr. Gentilis domini Petri Stephani fuit episcopus chataniensis.

Fr. Iacobus de Fusingnano fuit primo episcopus nucerinus, deinde mothonensis.

Fr. Iacobus de Flore Aque Amoris fuit episcopus kironensis.

Fr. Petrus Romanus fuit episcopus intera<m>nensis.

Fr. Stephanus Tascha fuit episcopus banneoregensis.

Fr. Matheus de Mercato fuit episcopus domacensis [= Domokos, Tessaglia: 1317 ca.].

Fr. Iacobus de Ripa primo episcopus loddorecensis [= Lidorikion, Gregia: -1331], postmodum castrensis [1331-1353].

Fr. Vincentius Bonardus romanus, qui fuit magister sacri palatii, a Sixto V et postea a Gregorio 14^us creatus episcopus ieracensis in Calabria, obiit Ieraci die 7 martii 1601, cuius anima in terra viventium eterna fruatur gloria. [nominativo aggiunto tardivamente da altra mano]

|38/51| de Terracina

Fr. Petrus de Quercu Grossa fuit primo episcopus in Gaieto et postea in Terracina.

Fr. Nicholaus de Setia fuit archiepiscopus iadriensis.

de Viterbio

Fr. Iacobus Viterbiensis fuit episcopus in Fiorentino Campanie.

Fr. Consilium primo fuit archiepiscopus de Alborea, et postea consanus.

Fr. Petrus de Castro fuit archiepiscopus raghusinus.

Fr. Laurentius episcopus in Sardinia et Civitate civitatensi [= Cività, Tempio Pausania: 1329-1344; cf. MD 27 (1996) 228 § 11 e nota 89, 229].

de Urbeveteri

Fr. Constantinus, romane provincie quando unita erat cum provincia Rengni, fuit episcopus urbevetanus, qui sub M°cc°lv° per papam Alexandrum missus est pro legato in  Greciam et ibidem defunctus, cuius corpus delatum est Perusium.

Fr. Transmundus domini Spinelli de Monaldensibus fuit episcopus suanensis.

Fr. Masseus domini Maffafutii de Medicis fuit episcopus clusinus.

Fr. Oddorisius Bertrami fuit episcopus pedinensis.

Fr. Iacobus de Clusio fuit episcopus apud Tarssum Cilitie.

Fr. Tramus domini Corradi de Monaldensibus fuit primo episcopus in Bannoregio electus s(cilice)t et confirmatus [2.XII.1327] per summum pontificem et postmodum factus est episcopus urbevetanus [1328-1345].

[i seguenti due nominativi aggiunti successivamente da altra mano nel marg. inf.]

Frater Ludovicus de Urbeveteri fuit episcopus <Ch>yrontinus.

■ episcopato "chironensis" confermato da MOPH XIX, 118-19 § 561 e § 566 (anno 1396); ignoto a Fedalto,  Hierarchia latina orientis 77-80 (Chiron, nell'isola di Creta); mentre HC II, 238, lo ripone sotto la sede Sinopolensis 1485 ca.! (frutto di confusione col nominativo successivo)

Frate Iohannes Bartholomutii de Urbeveteri fuit episcopus Synopiensis.

de Anania

Fr. Orllandus de Civitella Champanie episcopus fuit in Narnia.

Fr. Petrus de Quercino primo fuit episcopus de Singnia et post Ananie.

Fr. Gregorius archiepiscopus tarentinus.

Fr. Iacobus Bussa episcopus marsichanus.

de Tuderto

Fr. Laurentius Tudertinus archiepiscopus consanus.

Fr. Gentilis de Aquasparta episcopus nepesinus [1321-1337].

|39/53| de Perusio

Fr. Iacobus Perusinus episcopus fuit florentinus.

Fr. Francus archiepiscopus saltaniensis.

Fr. Angelus primo episcopus sulcinensis [1325-1330], demum factus est episcopus grossetanus [1330-1334].

Fr. Benedictus Tancredi primo episcopus Sancte Prisce, demum in Sardinia. [nominativo aggiunto successivamente da altra mano]

■ episcopus prissiensis (Prischtina, Albania) aveva detto più correttamente il cronista originale fra Giovanni Caccia (1346-48 ca.); costui viceversa non conosce il trasferimento alla sede sarda 1344; entrambi ignorano ulteriori trasferimenti a Chioggia 1348 e Pola 1353. SOPMÆ I, 188; IV, 48.

de Spoleto

Fr. Raynaldus episcopus teatinus.

Fr. Huguitio episcopus de Senagallia.

de Senis

Fr. Rogerius de Casulis episcopus senensis.

Fr. Bartholomeus de Ab(e)alliatis episcopus taurisiensis, episcopus in partibus Orientis.

Fr. Phylippus episcopus grossetanus  [1328-1330?].

Fr. Ghalganus episcopus massanus [1332-1349?].

de Florentia

Fr. Rogerius episcopus castrensis.

Fr. Iohannes Benci episcopus Eugubinus. [nominativo aggiunto successivamente da altra mano]

Fr. Ambrosius episcopus de Arimino.

Fr. Iacobus Nucleanter episcopus clodiensis. [nominativo aggiunto successivamente da altra mano]

Fr. Morandus primo episcopus callensis [= Cagli] et postea fanensis.

Fr. Ildribandinus de Chavalcantibus fuit episcopus urbevetanus.

Fr. Paulus de Pilastris patriarcha gradensis.

Fr. Angelus Diaccetus episcopus fesulanus. [nominativo aggiunto successivamente da altra mano]

Fr. Symon Saltarelli primo episcopus parmensis [1317-1323], deinde archiepiscopus pisanus [1323-1342].

Fr. Angelus de Aciaiolis episcopus aquilanus [1328-1342] et postmodum episcopus florentinus [1342-1355].

Fr. Lucas de Mannellis de Florentia episcopus çatonensis.

■ nominativo aggiunto da altra mano; vescovo di Zeitoun (Grecia) 1344-1347, poi di Osimo 1347-58, ecc. Cf. SOPMÆ III, 89-90; IV, 190-91.

de Prato

Fr. Nicholaus Pratensis primo fuit episcopus spoletanus, tandem ostiensis episcopus.

de Pistorio

Fr. Phylippus episcopus venusinus.

Fr. Corradus episcopus fesulanus.

Fr. Hugo episcopus iustinopolitanus [iustonipolitanus scr.].

■ iustinopolitanus (Capodistria, oggi Koper in Slovenia) 1328-1336, poi vescovo di Mazara del Vallo (pr. Trapani) 1336-1342. «fr. Ugo de Mulis de Pistorio» (ASL, Dipl. S. Romano 7.XI.1298; MD 18 (1987) 257 n. 74).

■ Caso interessante. Il cronista, al lavoro sul finire degli anni '40, non conosceva l'espiscopato di Mazara 1336-1342 del suo confratello Ugo? Testimonianze su costui, ne documentano almeno a partire dal 1309 remota residenza avignonese, tra i famigliari di cardinali: AFP 33 (1963) 252: 1309. Paravicini, I testamenti 382 (1309), 436 (1321).